Had ik maar eerder geweten en gezien dat jouw nare gedrag voortvloeide uit verdriet en pijn.
Dan had ik nooit gedacht dat jij niet van mij hield.
Het zou mij zoveel ellende bespaard hebben.
Ik had dan kunnen kiezen om vanuit begrip en passie naar je te reageren
in plaats vanuit boosheid en verdriet.
Deze laatste twee emoties zorgden ervoor dat onze verhouding zich in de loop der jaren verharde.
Ik wist namelijk niet hoe om te gaan met mijn verdriet en gekwetstheid.
Net zoals jij dat niet geleerd had.
Bescherming van mezelf was mijn enige doel.
Dit deed ik door ik mij terug te trekken, letterlijk en figuurlijk.
Met enige regelmaat verbrak ik het contact volledig.
Op zo’n moment waren de pijn en het onbegrip te groot.
De woorden ‘Ik houd van je‘ kon ik niet uitspreken.
Zelfs een liefdevolle aanraking of omarming waren te veel.
Ik begreep gewoonweg niet wat jij mij allemaal had ‘aangedaan’.
Nu besef ik dat ik een keuze had om hier anders mee om te gaan.
Had ik maar eerder kunnen zien hoe lief je in wezen bent.
Toentertijd verstond jij de kunst nog niet om dit te tonen.
Tegenwoordig krijgt eenieder een lief woord, een aai over zijn arm of een vriendelijke glimlach.
Medelotgenoten vind je zielig en geef je een extra knuffel.
‘Ach, het zijn arme stumpers‘, zeg je dan tegen mij.
Soms denk ik dan ‘net zoals jij‘
De verpleging adoreert je, het is Marieke voor en Marieke na.
Als het niet goed met je gaat zijn ze bezorgd en krijg je extra aandacht.
Dat komt omdat jij zo lief voor hen bent.
Wat jij geeft keert meervoudig bij je terug.
Dit is zonder enige twijfel de mooie kant van jouw ziekte.
Had ik maar eerder gezien en geweten dat jij de beste moeder voor mij bent.
Jij had een zeer sterke kinderwens en ik was jouw eerst geborene.
Wat was je blij met mij, dat vertelde je tegen iedereen die het maar wilde horen.
Ik was (en ben nog steeds) jouw ‘Oeschke’.
Ik heb veel van je geleerd, goede en ook minder goede dingen.
Juist door wie je was en jouw ogenschijnlijk liefdeloze gedrag werd ik
elke keer opnieuw richting meer eigenliefde geduwd.
Wat een weg heb ik inmiddels bewandeld.
Ik voel me innerlijk rijk en elke dag krachtiger.
Mijn zelfvertrouwen, eigenwaarde en liefde voor mezelf zijn behoorlijk toegenomen.
Ja, ik weet wie ik ben en wat ik waard ben.
Jij merkt dat ook aan mij.
Het mooiste cadeau in onze relatie is dat ik inmiddels de liefde voor jou rijkelijk voel stromen.
Ja, had ik maar eerder geweten en gezien hoe je echt bent.
Het is geen spijtbetuiging of oordeel.
Toch had ik dit prachtige cadeau graag vroeger ervaren en jij andersom waarschijnlijk ook.
Alles is goed, het is zo als het moet zijn en precies op het juiste moment.
Liefde komt nooit te laat en is er altijd geweest, dat besef ik terdege.
Gelukkig weet ik nu wel dat jij voor mij de beste moeder bent die ik had kunnen kiezen.
Ik eer en respecteer je omdat jij mij het allerbelangrijkste gegeven hebt namelijk ‘mijn leven’.
Je hebt naar beste vermogen en kunnen gekweten van jouw taak als moeder en dat is voldoende.
Door jou te eren als mijn moeder en je hiervoor te bedanken heb ik de juiste plek in het leven ingenomen.
Hierdoor kan ik volledig tot ontwikkeling komen.
Energieën kunnen vrijuit en op de meest optimale manier stromen.
Ik word niet gehinderd door boosheid, verdriet en ellende, integendeel.
Jij bent mijn moeder en ik ben jou dochter.
Jij bent groot en ik ben klein.
Ik dank je voor alles.
Liefs
