Ik ben er even niet!
Dat is wel zo gemakkelijk want ik voel me niet zo goed.
Jij hoeft dat niet te zien! Nee zeker niet, ik los het alleen wel op.
De luiken gaan dicht en de sleutel op de deur van mijn hart draai ik op slot.
Ik ben er even niet!
Mijn criticus is druk in de weer.
Niets of niemand vind ik goed of leuk.
Inclusief mezelf niet.
Alhoewel ik dat niet zo in de gaten heb.
Projectie naar de buitenwereld verhult dit heel goed.
Ik ben er even niet!
‘Hoe gaat het met je?’
‘Oh, goed hoor‘, zeg ik quasi losjes.
Innerlijk wringt deze zin behoorlijk.
Toch mag jij niet zien hoe het echt met mij gaat.
Stel je voor? Hoe kwetsbaar ben ik dan?
Nee, ik ben er even niet!
Soms vraag ik me af: ‘Waarom doe ik dit toch?’
Dit wil ik toch niet.
Verbinding is wat ik zoek.
Toch vind ik de route lastig om te vinden.
Zeker als ik er even niet ben.
Ik ben er even niet!
Hoe kan jij in mijn afwezigheid een arm om mij heen slaan?
Dat lukt natuurlijk niet want jij denkt dat het goed met mij gaat.
Ook al twijfel je soms hieraan als je af gaat op je gevoel.
De luiken zijn nog dicht en mijn hart is nog op slot.
Ik ben onbereikbaar.
Ik ben er even niet.
Langzaam aan hoor ik mijn ziel die zachtjes fluistert:
‘Claire, waarom doe je dit? Je wilt toch verbinding en leven vanuit liefde.’
Natuurlijk herken ik dit patroon van mezelf als het leven moeilijk wordt.
Ingesleten gedrag vind ik moeilijk om te doorbreken.
Toch is mijn drang naar liefde en licht te groot om in afzondering te blijven.
Ik ben er even niet!
Nee, dit is niet wat ik wil.
Ik wil er zijn, ik wil zijn.
Ik wil laten zien wie ik ben.
Niet gestuurd door mijn ego of angst maar door het licht in mij.
Ik doe de luiken open en de sleutel op de deur van mijn hart draait weer naar standje ‘open’
Dit voelt toch zo veel beter.
Mijn besluit om de wereld te laten zien wie ik ben vind ik spannend.
Soms om te delen, zonder drama, dat ik me niet zo goed voel.
Zodat ik een arm om mijn schouders krijg als ik die nodig heb.
Ik ben er weer.
Wijzer geworden door de ervaring er even niet te zijn.
Afwezig zijn heb ik nu vaak genoeg gedaan.
Ik weet dat het niet de weg is en dat ik dit achter me mag laten.
Ik stop ermee en kijk niet meer terug.
Het leven is te mooi.
Verbinding is prachtig.
Ik ben het waard om deze verbinding(en) aan te gaan
in het volste vertrouwen dat jij er vanuit liefde voor mij bent.
Als het toch anders is dan weet ik dat jij het even niet zo gemakkelijk hebt.
Misschien zijn jouw luiken tijdelijk even dicht en je hart op slot.
Ik heb geduld en wacht op het moment dat jij er weer bent in de wetenschap dat dit jouw proces is.
Ik ben er weer!
Ik ben er!
Ik ben!
Liefs 😘
