‘Van wie is de aarde eigenlijk?’ Dat is best een gekke vraag. Ik kan me zo voorstellen dat je dat denkt. Laat ik het wat kleiner maken. Van wie is het bos, de bomen, bloemen, planten, de zee, het strand, de rivier en de dieren?
Al deze bovengenoemde onderwerpen zijn al eeuwen deel van de aarde. Toen de wereld ontstond was de vrije natuur er op enig moment simpelweg. Toentertijd waren er geen eigenaren, grootgrondbezitters of beheerders. Noch waren er wetten en regels wat je wel of niet mocht. Het land was er voor elke bewoner van de aardkloot.
Vanuit deze wetenschap stel ik mezelf oprecht bovenstaande vraag. Mede ingegeven door het feit dat we heden ten dage sowieso niet meer zo heel veel mogen. Nederland is bedolven onder regels en wetten.
Het vraagstuk van wie de aarde is, wordt mij onder andere ingegeven door een specifieke situatie waarmee ik jaren geleden in de badplaats Boca Raton (Florida – USA) geconfronteerd werd. Ik was hier samen met Arie (mijn man) voor een internationaal congres over gezondheid en voeding.
Exclusiviteit voor de happy few!
Op een van onze vrije dagen slenterden wij over de Ocean Way, de straat die direct achter de vele hotels en het strand ligt. Wij wilden graag naar zee. Tot mijn grote verbazing was dat echter op die plek, en vele andere plaatsen, onmogelijk. Het strand was afgesloten en behoorde tot de hotels waarbij hotelgasten het exclusieve recht hebben om van zon, zee en zand te genieten.
Ik weet nog zo goed dat ik dacht: ‘Jeetje wat ontzettend raar!’ Als inwoner van Boca Raton ben je dus gedwongen om naar een vrij toegankelijk stuk strand en zee te gaan. De hotels hebben dus blijkbaar een deal, naar ik aanneem met de gemeente, over exclusief gebruik van strand en zee!
Door dit besef kwam ik vervolgens terecht in een maalstroom van vragen: ‘Hoezo is de gemeente Boca Raton degene die bepaalt wie gebruik mag maken van een bepaald deel van het strand? Wat vinden de bewoners van Boca Raton hier van? Ben ik de enige die dit vreemd vind?
Is de aarde niet van ons allemaal?
Begrijp me goed, ik ben niet in de wettelijke constructies gedoken, die er beslist zijn. Het is ook geenszins mijn bedoeling om uit te zoeken wie eigenaar van wat is of hoe het een of ander juridisch in elkaar steekt. Voor mij is de belangrijkste vraag: ‘Is de aarde van origine niet van ons allemaal?’ Persoonlijk denk ik dat dit het geval is en dat er ergens iets ‘mis’ gegaan is.
Is gewoon wel zo gewoon?
Waarschijnlijk vindt jij, net als ik, bepaalde dingen heel gewoon. Ook in Nederland vinden we natuur die geclaimd is door mensen, instituten of de staat. Een mooi voorbeeld is Kroondomein het Loo. In dit geval is de staat de eigenaar. Misschien is het je bekend dat dit bos jaarlijks enkele maanden wordt afgesloten voor het publiek zodat de Oranjes er kunnen jagen.
Waarschijnlijk is er ooit een belangrijk (politiek) persoon geweest die dit domein geclaimd heeft als eigendom. Misschien denk je nu: ‘Ja Claire, het zal beslist gekocht zijn!’ Mijn vraag is: ‘Van wie dan?’ We zijn toch allemaal aarde-bewoners met dezelfde rechten op de natuur, toch?
Saillant detail is dat Willem Alexander als beheerder van het domein een natuursubsidie krijgt waarvoor normaliter bepaalde voorwaarden gehanteerd worden.
Andere terreinbeheerders die een natuursubsidie krijgen moeten hun gronden minstens 358 dagen per jaar openstellen voor publiek en mogen slechts één hectare aanhouden voor privégebruik. De koning mag echter ‘ter bescherming van zijn persoonlijke levenssfeer’ maar liefst 7200 hectare van het Kroondomein sluiten. Ook geldt de voorwaarde van 358 dagen per jaar voor hem niet.
Bron: De Gelderlander.
Willekeur?
Ik vind het een zorgwekkend verhaal dat specifiek de handelswijze van onze politici en rechtstaat ten toon spreidt. Klaarblijkelijk is er sprake van enige willekeur en/of worden er op basis van onduidelijke redenen uitzonderingen gemaakt voor bepaalde personen op basis van status. Mocht je meer willen weten, zoek de uitzending van Zembla dan op. Zembla vind ik overigens een van de weinigen in medialand die behoorlijk wat misstanden van de overheid in Nederland van de aan de kaak stelt. Petje af hiervoor.
Betrouwbare overheid?
Eerlijk gezegd is mijn kijk op de zogenaamde betrouwbare overheid gewijzigd onder andere door de vele informatieve documentaires van Zembla. Overigens zien wij continue voorbeelden hoe er echt met ons als burgers wordt omgegaan door de mensen die onze belangen en welzijn dienen te vertegenwoordigen.
Denk aan de toeslagen affaire, afhandeling van de aardbeving schade in Groningen en de bonnetjes affaire. Niet te vergeten de kwestie rondom Grapperhaus omtrent het niet handhaven van de Corona maatregelen tijdens zijn huwelijksfeest. Tot slot in deze opsomming de handelwijze van Rutte naar Pieter Omtzigt. Hoe is het mogelijk dat onze demissionaire premier hier wederom de dans ontspringt?
Waarschijnlijk omdat wij denken dat we er niets aan kunnen veranderen. Dat is zonder enige twijfel een misvatting. Wij zijn met velen en wij zijn het die de zogenaamde ‘volksvertegenwoordigers’ kiezen. Het vraagt wel om goed te kijken, te luisteren en te durven erkennen dat er in de politiek en maatschappij veel dingen mis zijn.
Gratis intensieve training
Een belangrijke factor die een niet te onderschatten rol speelt bij ons collectieve gevoel van onmacht is de dagelijks gratis ‘training’. Hierdoor wordt ons denken en doen bepaald door ons onderbewuste. Zo doen of laten we dingen die we wellicht zonder deze ‘training’ niet zouden doen of nalaten. Het meest duidelijke voorbeeld is de huidige situatie.
Momenteel ontkomen we niet aan een intensieve berichtgeving waarin dringende adviezen en suggesties gegeven worden over hoe ons te gedragen om ‘samen’ Covid-19 onder de knie te krijgen.
Haarfijn en elke dag weer opnieuw wordt ons in den treuren verteld hoe gevaarlijk de situatie is, wat mag of juist verboden is en tot slot dat wij verantwoordelijk zijn voor het welzijn van de ander. Het gaat zelfs zover dat vaccinatie als enige redmiddel wordt aangeprezen. Op allerlei manieren wordt dit voortdurend onder onze aandacht gebracht. Trouwens niet alleen door de overheid.
Je kunt er dus nauwelijks aan ontkomen. Loop je uit de pas of wijkt jouw visie af van de dagelijkse training dan ben je een ‘Wappie of Complotdenker’.
De kracht van de herhaling
Een boodschap vaak genoeg herhaald, zelfs een leugen, wordt gaandeweg als de waarheid ervaren. Door de kracht van de herhaling wordt een zaadje geplant in het onderbewuste. Dat zaadje gaat ontkiemen, mits dit zaadje gezaaid is op een vruchtbare bodem en elke dag genoeg voeding krijgt. Rendabele grond is in dit geval elke goedgelovige onbewuste getrainde Nederlander. Ik bedoel dit niet cynisch, het is de praktijk.
Je moet dus van zeer goede huize komen om door de bomen het bos te zien. Momenteel betreft dit het vraagstuk ‘wel of niet’ vaccineren. De belofte dat jij je afgenomen vrijheid terugkrijgt is bijzonder aanlokkelijk. Vrijheid: Een fundamentele grondrecht!
Ik begeef me niet in de discussie van voor- en nadelen van het vaccineren en of je het wel of niet moet doen. Waar het mij om gaat is de vraag: ‘Kunnen wij nog wel een goede en bewuste keuze maken over onze eigen gezondheid gezien de intensieve beïnvloeding?’
Bewustzijn en moed
Het is moeilijk dat geef ik toe, het is echter wel mogelijk. Een goed overwogen keuze maken vraagt evenwel om bewustzijn en moed. Laat ik met moed beginnen. Het vraagt moed om je hoofd boven het maaiveld uit te steken en te onderzoeken wat voor jou de beste keuze is.
Dat begint met het kennis over de situatie. Er is meer dan genoeg te vinden op internet. Zelfs met de intensieve censuur die toegepast wordt. Deze censuur is overigens al meer dan voldoende reden om vraagtekens te zetten bij het beleid.
Ook de sociale druk van jouw directe en indirecte omgeving kan enorm zijn en speelt een rol bij je keuze. Je doet het toch voor de ander? Je neemt gewoon een prikkie! Wat is daar nou verkeerd aan? Nou, het is toevallig wel jouw lichaam en het betreft wel jouw gezondheid. Daarnaast kun je niemand ter verantwoording roepen als het onverhoopt toch mis gaat. Onbegrijpelijk maar een feit! Wil jij op deze wijze onderdeel zijn van een experiment?
Bewustzijn is nodig om te ontdekken of iets wel of juist niet goed voor je is. Ik vertrouw altijd op mijn onderbuikgevoel dat zich alleen kan tonen als ik bewust ben en in contact met mezelf. Mijn intuïtie leidt mij onherroepelijk naar het nemen van de juiste beslissingen. Graag benadruk ik nog eens dat dit onderbuikgevoel pas merkbaar is als ik niet verdoofd ben door de gratis training van bijvoorbeeld politici, deskundigen, wetenschappers, tv, media en nieuws. Nog maar te zwijgen over het gebruik van drugs, medicijnen, alcohol en nog vele andere zaken die je mogelijkerwijs tot je neemt.
Wat doe ik?
Natuurlijk wil ik dolgraag leven in een vrije betere wereld. Deze wens heb ik voor iedereen op deze aardkloot. De vraag wat ik kan doen, laat zich dan gelden. Aanvankelijk had ik het gevoel daarin weinig tot niets te kunnen betekenen in mijn eentje. Gelukkig ontwikkelde zich gaandeweg meer zicht op mijn mogelijkheden om verandering als individu te realiseren. Ik weet dat ik een verschil kan maken door de beste versie van mijzelf te zijn en zo anderen te inspireren dat ook te doen.
Ingegeven door een diep verlangen om op de eerste plaats voor mezelf ‘het licht’ te zijn, zorg ik dat ik mij uitsluitend richt op mijzelf. Ik wil zoveel mogelijk in liefde leven voor mezelf, anderen en het leven. Liefde heelt alle wonden. Alleen door zelf gelukkig te zijn kan ik anderen inspireren om ook voor een gelukkig leven te kiezen.
Daarom …..,
kies ik voor de kracht van positieve gedachten en woorden.
ben ik begripvol en lief voor mezelf.
accepteer ik alles wat zich aandient. Alsof ik het zelf gekozen heb.
eet ik gezond en beweeg voldoende.
kies ik tijdig voor rust en ontspanning.
drink ik voldoende levend water.
(be)kijk ik zo min mogelijk tv, social media en andere nieuwbronnen.
accepteer ik de keuze van mensen die afwijken van die van mij (ook als dit familie betreft).
kijk ik naar wat de buitenwereld naar mij weerspiegelt en neem mijn verantwoordelijkheid hierin.
kies ik er bewust voor om zoveel mogelijk plezier te hebben en vrolijk te zijn.
focus ik mij op wat ik graag wil in mijn leven.
Kortom ik focus mij op het hebben en houden van een hogere trillingsfrequentie.
Pas als er een kritische massa bereikt is van gelijkgestemde mensen die leven vanuit hogere waarden, pas dan is het mogelijk dat wij een nieuwe mooiere wereld creëren.
Wij ‘moeten’ dat dus zelf doen. Niemand komt ons redden. Echt niet!
Liefs,
Claire
